Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola Wyróżniony

Oceń ten artykuł
(1 głos)
Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola
Muzeum Historii Miasta Zduńska powstało w 1993 roku, ma charakter historyczny. Gromadzi zbiory w zakresie archeologii, historii, etnografii, sztuki od okresu neolitu do końca XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem zbiorów XIX i XX wiecznych. Muzeum zgromadziło ponad dziesięć tysięcy eksponatów. Większość to dary i znaleziska. Około dwóch tysięcy spośród nich eksponowanych jest w Muzeum – Domu Urodzin św. Maksymiliana, jako depozyt. Stanowią prawie całość ekspozycji.

Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola to placówka z ponad dwudziestoletnią tradycją. W swych zbiorach gromadzi eksponaty, związane z historią i rozwojem Zduńskiej Woli jako ośrodka miejskiego oraz przemysłowego. Wystawa stała ukazuje historię osiedlania się na obszarze leżącym w dolinie rzeki Warty od czasów prehistorycznych (kultura pomorska, łużycka). Przede wszystkim jednak skupia się na procesach społecznych i gospodarczych (w tym przybycie wielonarodowościowej grupy osadników na zaproszenie dziedzica dóbr), które spowodowały, iż Zduńska Wola stała się centralnym ośrodkiem włókienniczym przewyższając (przed II Wojną Światową) swoją liczebnością, średniowieczne miasta takie jak: Sieradz, Łask, Szadek.

Z historią miasta ściśle związane jest tkactwo. Włókiennicy, których Stefan Złotnicki (założyciel miasta) ściągnął z Saksonii, Czech i Prus - jawili się jako prekursorzy miejscowego przemysłu. Osadnicy ci rozwinęli włókienniczy fach na tyle, że stał się on znakiem rozpoznawczym Zduńskiej Woli. 8 stycznia 1894 roku urodził się tutaj Maksymilian Maria Kolbe (właściwie Rajmund Kolbe). Jego rodzice również zajmowali się tkactwem.

 

Zbiory prezentowane są w ramach następujących ekspozycji stałych:

Tradycje Tkackie

W sali tej znajdują się pierwsze (nieco jeszcze prymitywne narzędzia tkackie) jak gręplarka do rozczesywania i czyszczenia włókien bawełnianych, wełnianych i lnianych, ręczny warsztat tkacki czy kołowrotki do wytwarzania przędzy z włókien. Mamy tu również próbniki z fragmentami tkanin i kolorowych włókien, czółenka tkackie oraz maszynę do szycia firmy Singer. Ciekawym (wciąż działającym) elementem ekspozycji jest krosno tkackie do produkcji tkanin. Materiał powstaje na nim przez połączenie dwóch prostopadłych do siebie układów nitek (osnowy i wątku), które tworzą odpowiedni splot.

 

Dawna Apteka

Meble i część apteki należały niegdyś do Eugeniusza Kasprzyckiego magistra farmacji. Apteka znajdowała się w Rynku 5 (czyli na obecnym placu Wolności). Niektóre elementy wyposażenia przeniesione zostały z aptek Jana Niwińskiego (która mieściła się przy ul. Łaskiej 10) oraz Józefa Szaniawskiego (która mieściła się przy ul. Kościelnej 3).

Poza kunsztownymi dębowymi meblami, ekspozycja zawiera specjalistyczne naczynia do wyrobu leków, szklane buteleczki i słoje na leki, ceramiczne moździerze, metalowe puszki (w których to przechowywane były narzędzia medyczne - np. strzykawki), cynowe butle na medykamenty, wagi oraz lekarskie sakwojaże. Jest tu także filtr do oczyszczania wody - kiedyś to właśnie w aptekach można było nabyć czystą, zdatną do picia, wodę (potem dostępna była również w małych przyaptecznych rozlewniach oraz w zduńskowolskim browarze). Mieszczą się tu także naczynia zawierające spreparowane zwierzęta. Takie zakonserwowane osobniki różnych gatunków były wystawiane w specjalnych gablotach w celach edukacyjnych. Klienci aptek mogli zapoznać się z anatomią niektórych stworzeń, w poszczególnych stadiach ich rozwoju. W taki właśnie sposób łączono sztukę farmacji ze społeczną dydaktyką.

 

Tradycje Przemysłowe

W sali tej zgromadzono eksponaty związane z wytwórczością lokalnych przemysłowców w takich dziedzinach jak: tkacka, farbiarska, metalurgiczna, stolarska i innych. Na ścianach widzimy kopie archiwalnych fotografii pochodzących z tutejszych fabryk. Mamy tu stolik w stylu biedermeier. Jego blat został wykonany techniką intarsji, to znaczy wyłożony kawałkami różnego rodzaju drewna. Na stole umieszczone są przedmioty niezbędne do pracy właścicielowi fabryki, takie jak telefon na korbę, lampka, papiery firmowe, kałamarz, stempel i próbnik tkacki.

Najważniejszymi eksponatami są tu portret założyciela Zduńskiej Woli – Stefana Złotnickiego oraz pejzaż Zduńskiej Woli z drugiej połowy dziewiętnastego wieku.

 

Wystawiennicza Życie Społeczno – Kulturowe

Zduńska Wola już od początków swego istnienia była miastem wielonarodowościowym i wieloreligijnym, a co za tym idzie wielokulturowym. Miasto to tworzyło barwny kulturowo organizm, w którym różne nacje współistniały, nie mieszając się ze sobą. Byli to przede wszystkim Polacy, Żydzi, Niemcy, Rosjanie, a u zarania  dziejów miasta osadnicy z Czech, Saksonii i Prus.

Sala obrazuje życie społeczne i kulturowe mieszkańców Zduńskiej Woli. To niewielkie  pomieszczenie jest miejscem ekspozycji muzealiów związanych m.in. ze stowarzyszeniami kulturowymi i szkolnictwem. Wraz z rozrostem wytwórczości w dziedzinach takich jak: farbiarska, metalurgiczna, drzewna czy stolarska następował rozwój kultury duchowej i materialnej. Postęp ten widoczny jest w ilości powstających szkół, cechów rzemiosł czy stowarzyszeń muzycznych, teatralnych i  sportowych.

 

Salonik Mieszczański z pierwszej poł. XX w.

Pomimo wielokulturowości zduńskowolan możemy przypuszczać, iż przestrzeń dzienna niewiele różniła się od siebie w tej grupie społecznej. Zarówno właściciele fabryk, jak i bardziej zamożni mieszczanie, utożsamiali się z podobnym stylem, jaki panował w całej Europie, szczególnie w okresie odradzania się państwa polskiego. Różnice z pewnością znajdują się w strefie odzwierciedlającej rytuały religijne. Pozostała część saloniku jest podobna do ogólnej estetyki zduńskowolskich wnętrz.

Znajdujemy tu przestrzeń do odpoczynku. Mamy więc sofę okrytą ręcznie haftowaną kapą oraz patefon umieszczony na drewnianej skrzyni. W centralnej części pomieszczenia ustawiony został okrągły drewniany stół otoczony krzesłami. Na stole znajdziemy porcelanową zastawę i stare gazety (są to Tygodnik Ilustrowany oraz Młody Obywatel). Wszystko to wygląda tak, jakby ktoś jeszcze przed chwilą siedział przy stole, przeglądając prasę.

Ściany pomieszczenia ozdobione są fotografiami portretowymi, które przybliżają nam wygląd tutejszej ludności.

 

The missing mezzuzot of Zduńska Wola

Celem projektu i wystawy jest uczczenie i przywrócenie do życia pamięci o zróżnicowanej, wielobarwnej i tętniącej życiem przedwojennej społeczności Zduńskiej Woli. Autorka chciała, aby pamięć o Żydach była pamięcią o życiu i ludziach, a nie o śmierci, liczbach i statystykach. Aby zduńskowolanie wiedzieli, skąd pochodzą i jak wyglądało życie w mieście, które ich przodkowie tak kochali.
Wystawa jest interaktywną instalacją stu mezuz, będących częścią trzytysięcznej całości, symbolizującej rodziny żydowskie mieszkającej niegdyś w Zduńskiej Woli. Mezuzy są wypełnione nie tylko zwitkiem pergaminu (z fragmentem Tory), ale także ziemią z Ziemi Świętej oraz z miejsc, gdzie mieszkali poszczególni mieszkańcy społeczności żydowskiej przed i po wojnie. Autorka wystawy wybrała mezuzę jako symbol wystawy, bo „jest ona metaforą domu wśród Żydów zarówno świeckich, jak również religijnych”. 

W tymże pojemniku znajdował się zwitek pergaminu zawierający najważniejszą modlitwę judaizmu, zaczynającą się od słów: „Słuchaj o Izraelu, jest tylko jeden Bóg i jest On naszym Panem” Tora (Księga Powtórzonego Prawa 6,4-9 i I l, 13-21).

Ta święta modlitwa była zapisywana przez specjalnego skrybę (zwanego sofar - hebr.) gęsim piórem, nieusuwalnym atramentem na zwitku pergaminu zwanym klaf. Zwyczaj wieszania mezuzy wypełnia biblijne przykazanie, które głosi: „Wypisz słowo Boże na bramach i odrzwiach Twojego domu” (Księga Powtórzonego Prawa 6,9). Przykazanie to przypomina nam, byśmy wchodząc i wychodząc zachowali nienaruszalność pokoju tego domu. Wiosną 1940 Niemcy utworzyli w Zduńskiej Woli getto dla ludności żydowskiej. W grudniu 1940 mieszkało tam 8300 osób (w tym ok. 1000 Żydów z Sieradza). W sierpniu 1942 getto zostało zlikwidowane. Większość osób wywieziono do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem.

 

Galeria zdjęć:

Autor: Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola

 

Informacje organizacyjne dla wycieczek szkolnych:

Adres:

Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola
Ul. Złotnickiego 7
98-220 Zduńska Wola

Telefon kontaktowy: 43 823 48 43
Adres e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. 
Adres www:

http://muzeumzdunskawola.pl 

Parking dla autobusów:

Bezpośrednio na ul. Złotnickiego przed muzeum, bądź ul. Cicha w Zduńskiej Woli (750 m dalej)

Szczegółowy cennik dla grup zorganizowanych i gości indywidualnych:

bilet normalny 5,00 zł
bilet ulgowy 3,00 zł
bilet dla młodzieży do lat 16 1,00 zł
dzieci do lat 6 nie płacą.

Cennik przewodników:

10,00 zł po muzeum, 20 zł po mieście

Minimalny czas zwiedzania: 60 minut
Maksymalny czas zwiedzania:

120 minut

Godziny i dni otwarcia:

wtorek-piątek w godzinach 10.00-18.00
niedziela w godzinach 10.00-16.00

Lekcje muzealne/warsztaty dla szkół:

Obszerny pakiet edukacyjny znajduje się na stronie: http://muzeumzdunskawola.pl/edukacja/oferta-edukacyjna/lekcje-muzealne/ 

Ważne informacje dla wycieczek szkolnych: Muzeum jest miejscem o niewielkiej powierzchni. Maksymalna liczba osób przebywających na jednym piętrze to 25-30 os. Wycieczki o większej ilości osób dzielimy na połowę. Część wycieczki zwiedza wystawy na górnym piętrze, część na parterze, następnie następuje zamiana.
Stałe ekspozycje:

• Sala Tradycji Tkackich
• Sala Apteczna
• Sala Tradycji Przemysłowych
• Sala Wystawiennicza Życie Społeczno – Kulturalne
• Sala Wystawiennicza Salonik Mieszczański
• The Missing Mezuzoth. First Hundred (Zaginione Mezuzy Zduńskiej Woli)

 

 

Ostatnio zmieniany poniedziałek, 03 luty 2020 10:56

Przeczytaj również

REKLAMA
REKLAMA