To jeden z ciekawszych obiektów muzealnych w tej części kraju prezentujący historię regionu z bogatą ofertą edukacyjną.

Historia zespołu Dworu Starościńskiego

Historia Dworu Starościńskiego sięga pierwszej połowy XVI wieku. W 1524 roku król Zygmunt I Stary dokonał ponownej lokacji miasta, a ówczesny starosta leżajski Krzysztof Szydłowiecki wzniósł okazałą rezydencję.

Pierwotny drewniany Dwór składał się z domu starosty, odrębnego domu dla służby, licznych zabudowań gospodarczych. Było tu także więzienie starościńskie. Całość otoczono wałami ziemnymi, na których postawiono parkan pokryty gontem. W obwodzie obwarowań znajdowała się drewniana, trzypiętrowa wieża, pełniąca zarówno funkcje obronne, jak i gospodarcze. Była też brama i cztery furty.

W 1609 roku Leżajsk i Dwór złupił słynny warchoł- Stanisław Stadnicki, zwany Diabłem Łańcuckim. Najechał on miasto w czasie toczonej latami, wyniszczającej prywatnej wojny ze starostą leżajskim- Łukaszem Opalińskim. W czasach „potopu”, w latach 1656-1657 Dwór Starościński został najpierw zniszczony przez przechodzącą przez Leżajsk armię szwedzką Karola X Gustawa a następnie spalony przez wojska księcia Siedmiogrodu Jerzego II Rakoczego. Najazd tatarski w 1672 r. i przemarsze wojsk w czasie trzeciej wojny północnej na początku XVIII wieku również przyczyniły się do popadania dworu w ruinę, zwłaszcza, że kolejni starostowie z rodziny Potockich (od 1655 r.) nie przemieszkiwali tu, wybierając pobliski Tarnawiec. Obecny murowany dwór wraz z oficynami został prawdopodobnie zbudowany w latach 1760-1770 dla ostatniego starosty leżajskiego Józefa Potockiego. W XIX wieku Dwór Starościński wchodził w skład dóbr ordynacji łańcuckiej hrabiów Potockich.

W 1922 roku Dwór został wynajęty od Alfreda III Potockiego na potrzeby utworzonego w 1912 roku Miejskiego Gimnazjum Realnego. W latach 1932-1933 władze miasta sfinalizowały odkupienie Dworu i przebudowały do potrzeb szkoły. W czasie II wojny światowej oddziały okupacyjne wojsk niemieckich w roku 1939 zdemolowały budynki ówczesnego liceum i gimnazjum w Leżajsku. Pomoce naukowe zniszczyły a po części wywiozły do Opola. Budynki szkolne zajęła następnie transportowa firma niemiecka. Po wojnie do końca XX wieku zespół Dworu Starościńskiego ponownie pełnił funkcję szkoły- mieściło się tutaj Liceum Ogólnokształcące (do 1974 r.) i Szkoła Podstawowa nr 4 (do 2001 r.).

W 2004 r. zespół Dworu Starościńskiego został przejęty od miasta przez Starostwo Powiatowe w Leżajsku z przeznaczeniem na muzeum. Cały obiekt poddany został gruntownej rewaloryzacji i 1 stycznia 2008 roku Muzeum Ziemi Leżajskiej otworzyło swoje podwoje dla zwiedzających.

Ekspozycje Muzeum

Ekspozycja Historyczna Miasta i Regionu – ukazuje historię, tradycję, kulturę, życie codzienne, czasy wojen i przemian społeczno-gospodarczych zachodzących na Ziemi Leżajskiej na przestrzeni wieków.

Ekspozycja Zabawkarska- prezentuje tradycyjne drewniane zabawki wytwarzane dawniej w zabawkarskim ośrodku rzeszowskim, do którego należał również Leżajsk. Bryczki, ptaki klepaki, kurki dziobiące czy też pukawki pomagają dorosłym przenieść się w czasy dzieciństwa a najmłodszym poznać zabawki, jakimi bawili się ich rodzice czy dziadkowie.

Ekspozycja Etnograficzna- prezentuje eksponaty regionalne z I poł. XX w. Należą do nich przedmioty codziennego użytku, narzędzia służące do obróbki lnu i konopi, naprawy uprzęży końskiej czy prac polowych.

Ekspozycja Browarnictwa- multimedialna ekspozycja poprzez projekcje filmowe- historię browarnictwa światowego i leżajskiego, proces produkcji piwa, eksponaty związane z piwowarstwem oraz kufle, etykiety i nagrody, które zdobył leżajski browar.

Muzeum Ziemi Leżajskiej oferuje ponadto:

- wystawy czasowe

- lekcje muzealne

- wynajem sal konferencyjnych

- sklepik muzealny

- bibliotekę muzealną

- koncerty

- karaoke okolicznościowe

- spotkania tematyczne

- projekcje filmowe

- recitale

- imprezy dla dzieci

- sesje popularno-naukowe

Galeria:

Informacje organizacyjne: